सर्लाहीको चन्द्रनगर गाउँपालिकाले नागरिकको अवस्था परिवर्तनको नारासहित आन्दोलन सुरु गरेको छ।
यस आन्दोलनले गाउँवासीको आर्थिक, सामाजिक र भौतिक अवस्था परिवर्तन हुने पालिकाले जनाएको छ। गाउँलाई आत्मनिर्भर र उद्यमशील बनाउन सुरु गरिएको यो आन्दोलन कसैप्रति लक्षित छैन।
लामो समयको सम्भाव्यता अध्ययनपछि गत सोमबार गाउँपालिका कार्यलयले सोहजन आन्दोलन सुरु गरेको हो। सोहजन अर्थात् ठाउँअनुसार यसलाई सज्ज्युन, सोयजन र अंग्रेजीमा मोरिंगा ओलियफेरा भनिन्छ।
सामान्यतया तराईको जिल्लामा सोहजन तरकारीको रूपमा प्रयोग गर्न उत्पादन गर्ने गरिन्छ । सोहजनको व्यावसायिक खेती भने बिरलै हुने गरेको छ। स्वास्थ्यको हिसाबले समेत बहुउपयोगी सोहजनलाई चन्द्रनगरवासीको सहयोगमा गाउँपालिकाले व्यावसायिक उत्पादनमा जोड्ने तयारी गरेको छ।
यसरी उत्पादित सोहजनलाई राष्ट्रिय तथा अन्तर्राष्ट्रियस्तरमा बजारीकरण गरिने गाउँपालिका अध्यक्ष राजकुमार महतोले जानकारी दिए। ‘सम्मानित जीवन, समृद्ध चन्द्रनगर’ नारासहित सुरु गरेको सोहजन आन्दोलन तराई मधेसका २२ जिल्लामा विस्तार गरिने उनले बताए।
तरकारीबाहेक सोहजनको फूल, पत्ता, डाँठ, बोक्रा र जरासम्म बहुउपयोगी रहेको सोहजन खेतीविज्ञ देवनारायण मण्डलले बताए। तरकारी उत्पादनको हिसाबले मात्र लगाइएको सोहजनबाट स्थानीयले प्रशस्त आर्थिक लाभ लिन सक्ने उनको भनाइ थियो। विकसित मुलुकमा यसको प्रयोग अत्यधिक हुने गरेको विभिन्न जर्नलहरूमा उल्लेख छ।
सर्लाहीको चन्द्रनगरले देशमै पहिलोपटक सुरु गरेको सोहजन आन्दोलनअन्तर्गत अनुसन्धान तथा प्रशोधन केन्द्रसमेत स्थापना गरिने गाउँपालिका अध्यक्ष महतोले जानकारी दिए।
सोहजन पोषणयुक्त खाना, स्वास्थ्यबर्धक औषधि, सौन्दर्य प्रसाधन, वातावरण तथा समृद्धिका लागि बहुउपयोगी बिरुवा रहेको विज्ञ बताउँछन्। सोहजन खेतीबाट किसानहरूले चन्द्रनगरलाई समृद्ध बनाउँदै प्रदेशकै अर्थतन्त्रमा मद्दत गर्ने उनको विश्वास छ।
मण्डलका अनुसार सोहजनको पातको चूर्ण, फेसवास, साबुन तथा विभिन्न औषधि बजारमा अहिले पनि महंगो मूल्यमा बिक्री–वितरण हुने गरेको पाइन्छ।
मधेसको हावापानीमा सोहजनको बिरुवा राम्रोसँग हुर्किने गाउँपालिका अध्यक्ष महतोले दाबी गरे। यस पालिकाले पहिलो चरणअन्तर्गत किसानलाई १२ हजार सोहजनको बिरुवा निःशुल्क वितरण अभियान सुरु गरेको छ।
सोहजनमा ९२ किसिमका पोषक तत्व तथा औषधीय गुण पाइने मण्डलले बताए। साथै सोहजनले वातावरण सन्तुलन राख्नसमेत मद्दत गर्ने बताइएको छ। खेतीविज्ञ मण्डलका अनुसार यो एक कट्ठा खेतमा आठ–आठ फिटको दूरी कायम गरेर ४४ वटा बिरुवा रोप्न सकिन्छ। नयाँ पत्रिकामा खवर छ ।
